ایمان‌آباد*؛ تحلیلی بر مبنای اصناف ایمان‌ورزی سروش دباغ
ایمان به معنایِ رابطهٔ بینابینی با خدا می‌تواند برای فرد باورمند واجدِ «تجربهٔ پناه» باشد و خستگی‌های او را در کند. ما از طریق رابطهٔ بی‌تکلف با امر قدسی می‌توانیم به مأمن الهی پا بنهیم و آرامش و امنیت را دریابیم. در این مسیر برداشتن هر گامی خود به تنهایی عین رسیدن است و در دلِ خود حاملِ پشتیبانی و پناه‌یابی‌ست. فرد باورمند در برابر امر قدسی شورمندانه به راه می‌افتد و اصلاً راهش سلامت و آرامش است. ایمان در عینِ شوریدگی طمأنینگی‌ست؛ دلآرامی‌ست؛ سکینهٔ قلبی‌ست[.]
ادامه مطلب
درباره این سایت